سلامتی...نعمتی که فقط در نبودش درک میشه..

خدارو شکر دخترم رو به بهبوده البته هنوز بهونه گیری میکنه ولی این دو روز اینقد کم صداشو شنیدم که همونم خوشحالم میکنه...امروز مجبور شدم بزارمش پیش پرستارش که دخترشم آورده بود..خوبه باهاش بازی کنه حوصله ی گلم سر نره...واقعا خدا رو شکر میکنم که بعد هر سختی فرجی هست...بعد هر تاریکی صبح روشنی هست..خیلی از بهبودش خوشحالم...واز خدا میخوام همه ی مادرا رو که بچه های مریضی دارن خوشحال کنه و به همه ی اون فرشته های معصوم و بی پناه سلامتی و شفا عنایت کنه...